Zanim opiszemy jaki podmiot jest uznawany za niewypłacalny, to wskazać należy, iż w przypadku postępowań restrukturyzacyjnych szczegółowa analiza stanu niewypłacalności dłużnika nie ma istotnego znaczenia praktycznego, gdyż wniosek o wszczęcie jednego z postępowań restrukturyzacyjnych może pochodzić wyłącznie od samego dłużnika. Nie ma zasadniczo potrzeby analizy istnienia „stanu niewypłacalności”.

Definicja niewypłacalności zawarta jest w przepisach ustawy prawo upadłościowe i do tej definicji odwołują się przepisy ustawy prawo restrukturyzacyjne. Zachowany został dotychczasowy podział podstaw uznania podmiot za niewypłacalny:

a) podstawa związana z płynnością finansową dłużnika

b) podstawa związana z nadmiernym zadłużeniem dłużnika

PRZESŁANKA PŁYNNOŚCIOWA – uznaje się, że dłużnik jest niewypłacalny, jeżeli utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Oceniając zdolność do spełniania wymagalnych zobowiązań należy odnosić się do podstaw zdolności wykonywania zobowiązań – aby można było mówić o niewypłacalności, brak możliwości realizacji zobowiązań musi mieć podłoże ekonomiczne, a nie np. osobiste – konflikt między członkami zarządu skutkujący brakiem możliwości podjęcia decyzji o spłacie danego wierzyciela. Prawo restrukturyzacyjne posługuje się domniemaniem prawnym - dłużnika uznaje się za niewypłacalnego, jeśli opóźnienie w wykonaniu zobowiązań pieniężnych przekracza trzy miesiące. Dłużnik może obalić to domniemanie wykazując, iż pomimo braku zapłaty, jest w stanie uregulować istniejące wymagalne zobowiązania.

PRZESŁANKA ZADŁUŻENIOWA – jest traktowana jako dodatkowe kryterium oceny niewypłacalności dłużnika. Nadmierne zadłużenie dotyczy sytuacji, gdy suma zobowiązań dłużnika przewyższa łączną wartość zbywczą majątku dłużnika, przy czym nie dotyczy to jakiegoś jednego wybranego momentu, a okresu 2 pełnych lat (przez cały okres 2 lat przesłanka zadłużeniowa musi być spełniona, by możliwe było mówienie o niewypłacalności dłużnika z tego powodu). Należy pamiętać, iż analizując wystąpienie przesłanki zadłużeniowej nie uwzględnia się przyszłych zobowiązań pieniężnych dłużnika, w tym zobowiązań pod warunkiem zawieszającym oraz zobowiązań wobec wspólnika albo akcjonariusza z tytułu pożyczki lub innej czynności prawnej o podobnych skutkach. Dodatkowa przesłanka zadłużeniowa ma zastosowanie wyłącznie do osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, przy czym nie stosuje się tej przesłanki w ogóle do spółek osobowych, w których przynajmniej jeden wspólnik odpowiadający całym swoim majątkiem za zobowiązania takiej spółki bez ograniczeń jest osobą fizyczną.